کریدور #عثمانیول

تحلیل کوتاه از دبیرخانه جنبش آذربایجان در مورد کریدور #عثمانیول

کریدور #عثمانیول که جمهوری خودمختار آران دوست دارد آنرا (کریدور جعلی زنگزور) بنامد، منجر به تغییرات استراتژیک در مرزهای شمالی ایران و تهدیدی بزرگ برای امنیت ملی خواهد شد.

اشغال این بخش از خاک ارمنستان راه تاریخی ایران بر اروپا از طریق ارمنستان و گرجستان به دریایی سیاه را می بندد و ایران غیر از ترکیه هیچ راهی برای ارتباط با اروپا نخواهد داشت و قدرت عثمانی را در برابر ایران افزایش چشمگیری خواهد داد.

ایران هرگز نباید اجازه دهد تا کریدور #عثمانیول با اشغال بخشی از استان سیونیک ارمنستان ایجاد شده و نقشه جغرافیایی منطقه بسود ترکیه تغییر کند.
از سوی دیگر، کشور کوچک ارمنستان نیز که در محاصره عثمانی و #جمهوری_خودمختار_آران قرار خواهد گرفت و در شرایط دشوار و تنش هیچگونه نفس راهی برای تامین حتی قوت لایموت مردم خود نخواهد داشت. موقعیت کوهستانی و بلندی‌های استان سیونیک، به هر کشوری که این منطقه را در اختیار دارد، برتری نظامی در صورت بروز درگیری‌های مرزی می‌دهد. همچنین سیونیک دارای منابع معدنی و طبیعی مهمی است که برای ارمنستان فقیر ارزش اقتصادی بالایی دارد.

در شرایط فعلی غربی ها بدلیل جنگ روسیه با اوکراین می خواهند از این فرصت برای کاهش وابستگی خود به منابع انرژی روسیه و تقویت امنیت انرژی خود استفاده کنند و ارمنستان بیچاره و ضعیف را قربانی منافع خود گردانند. ارمنی ها پیوسته غیر از ایران پناه دیگری نداشتند. همیشه مورد ظلم و ستم و کشتار وحشیانه عثمانی ها قرار گرفتند.

نیکول پاشینیان و دولت او هم برای جلب رضایت آمریکا و غرب، فعلا در زمین آنها بازی می کند و البته چاره ای هم ندارد چرا که توسط بنیادهای آمریکایی مانند جرج سرورس مورد حمایت بوده و هست و توسط آنها به قدرت رسیده و سعی دارد ارمنستان را از زیر سایه روسیه بیرون آورده و به غرب و آمریکا نزدیک شود که روشن و مبرهن هست این چرخش به مذاق کاخ کرملین و پوتین خوش نیامده و حمایت روس ها از الهام علی اف و باز پس گیری منطقه قره باغ ناشی از این تغییر سیاسی بوده است و روسیه پوتین هم استراتژی خود را مبنی بر اینکه، هر کسی با ما نباشد بخشی از خاکش را باید از دست بدهد را عملی کرده است.
به چند نمونه می توان اشاره کرد:
 اوستیای جنوبی و آبخازیا در گرجستان
 حمایت از علی اف و باز پس گیری قرباغ در قفقاز
 استان‌های لوهانسک، دونتسک، خرسون و زاپوریژیا از اوکراین

از روزی که قفقاز و تا داغستان، چچن و اینگوش و مردمان نجیب و ایرانی نژاد آن از سرزمین مادری جدا شده اند، هرگز روز خوشی ندیده اند. یا با روس ها درگیر بودند و یا با همدیگر.
اما شاید دور از انتظار نباشد که روزی نچندان دور بار دیگر فلات ایران به دامن مام میهن باز گردند و برای هزاران سال دیگر در کشور تاریخی خود زندگی با افتخار و سرفرازی زندگی نمایند.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *